inloggen / registreer

Jurisprudentie

BD0195

Datum uitspraak2008-04-10
Datum gepubliceerd2008-04-23
RechtsgebiedSociale zekerheid
Soort ProcedureHoger beroep
Instantie naamCentrale Raad van Beroep
Zaaknummers05/6556 WAO
Statusgepubliceerd

Indicatie

Beëindiging van de WAO-uitkering op 65-jarige leeftijd.

Uitspraak

05/6556 WAO Centrale Raad van Beroep Enkelvoudige kamer U I T S P R A A K op het hoger beroep van: [Appellante], wonende te [woonplaats], Verenigd Koninkrijk (hierna: appellante), tegen de uitspraak van de rechtbank Amsterdam van 12 oktober 2005, 04/6116 (hierna: aangevallen uitspraak), in het geding tussen: appellante en de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (hierna: Uwv). Datum uitspraak: 10 april 2008 I. PROCESVERLOOP Appellante heeft hoger beroep ingesteld tegen de aangevallen uitspraak. Het Uwv heeft van verweer gediend. Het geding is aan de orde gesteld ter zitting van de Raad op 27 maart 2008. Appellante is met voorafgaand bericht niet verschenen. Het Uwv heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. S.J.M.A. Clerx. II OVERWEGINGEN Bij besluit van 20 september 2004 heeft het Uwv de uitkering van appellante ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) onder verwijzing naar artikel 49 WAO met ingang van maart 2005 ingetrokken. Opgemerkt wordt dat appellante in die maand de 65- jarige leeftijd bereikt. Na tegen dit besluit door appellante ingesteld bezwaar heeft het Uwv bij besluit van 3 november 2004, hierna: het bestreden besluit, het bezwaar ongegrond verklaard. In beroep is door appellante met name aangevoerd dat zij nog steeds ziek is. Zij gebruikt nog dezelfde medicijnen als ten tijde van het ontstaan van de arbeidsongeschiktheid. De rechtbank heeft daarop als volgt overwogen: “In artikel 49, eerste lid, van de WAO is dwingend voorgeschreven dat de arbeidsongeschiktheidsuitkering een einde neemt met ingang van de eerste dag van de maand, waarin betrokkenen de leeftijd van 65 jaar bereikt. De beëindiging van de WAO-uitkering op 65-jarige leeftijd hangt samen met de omstandigheid dat degenen, die in loondienst plegen te werken, op die leeftijd gepensioneerd worden zodat er geen reden meer is om een loonvervangende uitkering in de vorm van een arbeidsongeschiktheidsuitkering te verstrekken. De uitkering ingevolge de Algemene ouderdomswet en een eventueel pensioen vormen dan de aangewezen vervanging van het niet meer als gevolg van de medische arbeidsongeschiktheid, maar in verband met de bereikte leeftijd, gederfde loon. Nu tussen partijen niet in geschil is dat eiseres op 1 maart 2005 de 65-jarige leeftijd heeft bereikt, heeft verweerder terecht de WAO-uitkering per voornoemd datum beëindigd. De wettelijke bepaling, weergegeven in artikel 49, eerste lid, WAO, is een dwingende bepaling hetgeen betekent dat er voor verweerder geen mogelijkheid wordt geboden door toepassing van beleid daarvan af te wijken. Met andere woorden: de wet staat niet toe iemand die de 65-jarige leeftijd heeft bereikt in aanmerking te laten komen voor een WAO-uitkering. Of sprake is van ziekte en/of arbeidsongeschiktheid is daarbij niet van belang.” Het beroep is ongegrond verklaard. In hoger beroep heeft appellante herhaald dat zij ziek is en dat zij niet kan werken. Indien de WAO-uitkering niet kan worden gecontinueerd wordt verzocht om algemene bijstand. De Raad oordeelt als volgt. De Raad kan zich verenigen met het oordeel van de rechtbank en de daaraan ten gronde gelegde overwegingen. Hetgeen door appellante in hoger beroep naar voren is gebracht heeft de Raad niet tot een ander oordeel kunnen brengen dan het in de uitspraak van de rechtbank neergelegde oordeel. De Raad merkt nog op dat in de onderhavige procedure enkel de intrekking van de WAO-uitkering van appellante aan de orde kan komen. De Raad concludeert dat het hoger beroep vergeefs is ingesteld. De Raad acht geen termen aanwezig om toepassing te geven aan artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht. III. BESLISSING De Centrale Raad van Beroep, Recht doende: Bevestigt de aangevallen uitspraak. Deze uitspraak is gedaan door H.J. Simon. De beslissing is, in tegenwoordigheid van A. Kovács als griffier, uitgesproken in het openbaar op 10 april 2008. (get.) H.J. Simon. (get.) A. Kovács.